|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
สายน้ำ...
-๑-
ผมกำลังมองดูสายน้ำสีครามเบื้องหน้า สายน้ำสีฟ้าๆ ที่ค่อยๆไหลอย่างช้าๆ มันช่างดูเย็นเยือกและสงบนิ่งเสียจริง ยิ่งมองดูด้วยระดับความสูงเท่าที่ผมยืนดูอยู่ด้วยแล้ว มันเหมือนกับว่าสายน้ำสีครามนั้นไม่ไหวติง ได้แต่เพียงอยู่นิ่งๆคอยสัมผัสความเคลื่อนไหวของเหล่าฝูงปลา ยิ่งมองแล้วยิ่งน่าค้นหา ยิ่งดูแล้วยิ่งสบายตา ราวกับว่าสีฟ้าๆของสายน้ำนั้นเป็นเครื่องเยียวยารักษาหัวใจ...
นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ผมมามองดูพวกคุณอยู่แบบนี้?
ครั้งที่ 6 ครั้งที่ 7 หรือนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
ผมก็ไม่รู้และไม่เคยคิดจะจดจำเหมือนกัน ผมรู้เพียงแต่ว่าผมมีหน้าที่คอยเฝ้ามองดูพวกคุณ คอยมองดูการเติบโตของพวกคุณ คอยมองดูการเปลี่ยนแปลงของพวกคุณ คอยมองดูความเคลื่อนไหวของพวกคุณ และคอยมองดูความเป็นไปของพวกคุณ
ว่าพวกคุณจะปฏิบัติตัวกันอย่างไร? ว่าพวกคุณจะพัฒนาขนาดไหน? ว่าพวกคุณคิด-อ่านกันอย่างไร? ว่าพวกคุณมีทัศนะคติที่ดีหรือไม่? และดูว่าพวกคุณเหมาะไหมที่จะยังคงมีชีวิตอยู่? ผมมีหน้าที่แค่นั้นจริงๆ
ผมยิ้ม ยิ้มให้กับหน้าที่ที่ตัวเองได้รับ ก่อนที่จะปล่อยใจให้จมดิ่งไปกับสายน้ำสีคราม...
-๒-
น้ำนิ่งไหลลึก
อยู่ดีๆประโยคนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว มันเป็นประโยคหนึ่งที่มนุษย์กล่าวไว้ ความหมายของมันก็คงเปรียบได้กับสายน้ำสีครามเบื้องหน้านี้ ที่กำลังค่อยๆไหลอย่างเชื่องช้าและอ้อยอิ่ง ภายนอกอาจจะดูเย็นชาและสงบนิ่งก็จริง แต่ก้นบึ้งลึกลงไปข้างในกลับกำลังไหลเชี่ยวอย่างรุนแรง ก็คงเปรียบได้กับตัวผมในตอนนี้ ที่ภายนอกดูเงียบงันไม่ไหวติง ผิดกับความเป็นจริงภายในใจที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง รอเพียงถึงเวลาอันสมควรค่าเท่านั้น ผมก็พร้อมที่จะโหมกระหน่ำความเกรี้ยวกราดภายในใจนี้ออกไป...
นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ผมเคยเตือนพวกคุณไปแบบนี้?
ครั้งที่ 10 ครั้งที่ 13 หรือนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
ผมก็ไม่รู้และไม่เคยคิดจะจดจำเหมือนกัน ผมรู้เพียงแต่ว่าผมมีหน้าที่คอยย้ำเตือนพวกคุณ คอยย้ำเตือนพวกคุณให้รู้ซึ้งถึงความเป็นจริงอันโหดร้ายนี้ คอยย้ำเตือนถึงความผิดพลาดที่พวกคุณเคยทำ
ไม่ว่าจะเป็นเมื่อ 26 ธันวาคม 2004 แถวๆตะวันออกเฉียงใต้ ที่เมืองนิวออร์ลีนในอเมริกาเมื่อ 29 สิงหาคม 2005 ที่ย่างกุ้งในพม่าเมื่อ 3 พฤษภาคม 2008 ที่มณฑลเสฉวนในจีนเมื่อ 13 พฤษภาคม 2008 หรือจะเป็นที่รัฐซานตา คาตารินาในบราซิลเมื่อ พฤษภาคม 2009 หรือล่าสุดที่รัฐกรณาฏกะในอินเดียเมื่อ ตุลาคม 2009 นี่แค่เท่าที่ผมจำได้เท่านั้นนะ ยังมีที่ผมจำไม่ได้อีกตั้งเท่าไหร่ก็ไม่รู้?
แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกคุณจะไม่เห็นรู้สึกสำนึกและนึกเสียใจอะไรบ้างเลย ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเหอะ! ผมก็ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะผมรู้เพียงแต่ว่า...ผมได้ทำตามหน้าที่ของตัวเองไปแล้วเท่านั้น
ผมยิ้ม ยิ้มให้กับหน้าที่ที่ตัวเองได้ทำ ก่อนที่จะละสายตาจากสายน้ำสีครามนั่นแล้วหันไปมองดูพวกคุณ...
-๓-
3/4 คำจำกัดความสั้นๆของลักษณะของพื้นผิวโลกใบนี้ ที่ประกอบไปด้วยพื้นน้ำ 3 ส่วนกับพื้นดิน 1 ส่วน
...ดิน 1 ส่วนกับน้ำ 3 ส่วน เนี่ยนะ...
...คิดออกมาได้อย่างไรในตอนนั้น ไม่เข้าใจเหมือนกัน...
หรืออาจเป็นเพราะสีฟ้าใสของสายน้ำนั่น ที่ดูลึกลับเงียบงันและแสนงดงาม อาจจะเป็นด้วยเหตุผลเพียงแค่นี้ก็เป็นได้ จึงทำให้โลกใบนี้นั้นมีพื้นผิวเป็นน้ำมากกว่าเป็นดิน
นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ผมทำแบบนี้?
ครั้งแรก ครั้งที่ 2 เอ๊ะ! หรือครั้งที่ 3 แล้วนะ
ผมก็ไม่รู้และไม่เคยคิดจะจดจำเหมือนกัน ผมรู้เพียงแต่ว่าคราวนี้มันสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะทำให้พวกคุณได้รู้ซึ้งว่า...ใครกันแน่คือเจ้าของที่แท้จริง
ผมเฝ้ามองดูพวกคุณมากี่ครั้งแล้ว ผมย้ำเตือนพวกคุณมากี่ครั้งแล้ว ผมให้โอกาสพวกคุณมากี่ครั้งแล้ว และผมให้เวลาพวกคุณมานานเท่าไหร่แล้ว พวกคุณเคยรับรู้บ้างไหม? พวกคุณเคยรู้สึกบ้างไหม? พวกคุณเคยนึกเสียใจบ้างไหม? พวกคุณเคยสำนึกบ้างไหม? และพวกคุณเคยนึกที่จะทำอะไรบ้างไหม?
มีบ้างไหม? ไม่เลย? ไม่เคยมีเลยแม้แต่สักนิดเดียว?
ก็เพราะพวกคุณมันไม่เคยนึกถึงใครหรอกนอกจากตัวพวกคุณเอง
...ถ้าอย่างนั้นก็คงถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องทำอะไรเสียที
ในเมื่อพวกคุณไม่เคยคิดจะทำอะไรดีๆให้กับโลกใบนี้ ไม่เคยคิดจะดูแลโลกใบนี้ ไม่เคยคิดจะรักษาโลกใบนี้ ไม่เคยคิดจะปกป้องโลกใบนี้ ไม่เคยเห็นคุณค่าของโลกใบนี้ และไม่เคยรักโลกใบนี้เลย
ดังนั้นก็สมควรแก่เวลาแล้วที่ผมจะทำแบบนี้จริงๆเสียที เพราะว่าหน้าที่นี้เป็นหน้าที่ของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น...
ลาก่อน...เหล่ามนุษย์ผู้โง่เขลาเอ๋ย
จงเฝ้าสำนึกถึงความผิดของตัวเอง
อยู่ใต้สายน้ำสีครามสายนี้เสียเถอะ
ผมตะโกนกร้าวออกไป ก่อนที่จะบันดาลให้เกิดสายน้ำแห่งความตายสายใหญ่ ไหลเชี่ยวเกรี้ยวกราดพัดพาเอาทุกสิ่งอย่างบนโลกหายวับไป เหลือทิ้งไว้เพียงสายน้ำสีครามกับโลกสีฟ้าใบเดิม...
ปล. ขอบคุณโครงการดีๆของพี่สามสาวเหมือนเคยครับ พี่แจง nikanda พี่อ้อน BeCoffee พี่ปอย นางสาวดุ่บดั่บ
ปล.2 คราวนี้ผมมาพร้อมกับ 'ความโกรธ' หรือ 'Wrath' หนึ่งในบาปเจ็ดประการ ( Seven Deadly Sins) ครับผม
Create Date : 07 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 7 ธันวาคม 2552 14:46:22 น. |
|
43 comments
|
Counter : 4831 Pageviews. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:0:57:58 น. |
|
|
|
โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:1:24:54 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:5:09:25 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:8:41:49 น. |
|
|
|
โดย: ตัวp_box ลืมล็อกอิน IP: 124.121.244.102 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:8:56:37 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:9:40:49 น. |
|
|
|
โดย: coji วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:10:33:45 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:10:47:36 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:10:58:58 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:11:10:45 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:12:36:55 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:14:40:04 น. |
|
|
|
โดย: d_regen วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:15:07:51 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:16:03:04 น. |
|
|
|
โดย: settembre วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:18:08:15 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:18:35:21 น. |
|
|
|
โดย: ตัวp_box IP: 124.121.243.193 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:19:06:45 น. |
|
|
|
โดย: ไอซ์จัง (I_sabai ) วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:19:13:42 น. |
|
|
|
โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:20:27:30 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:7:46:48 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:9:56:49 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:11:26:19 น. |
|
|
|
โดย: จานสลัด วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:16:10:37 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:17:31:58 น. |
|
|
|
โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:17:33:51 น. |
|
|
|
โดย: นู๋หญิงจ๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:18:19:31 น. |
|
|
|
โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:18:41:06 น. |
|
|
|
โดย: Artagold วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:20:14:47 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:20:37:32 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:22:08:02 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:22:14:06 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:0:09:02 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:7:54:35 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:8:04:27 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:19:53:34 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:19:54:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]
|
คนเรามีโชคไม่เท่ากัน แม้กระทั่งในความฝัน
-------------------------
การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
|
|
|
|
|
|
|
|